Savoir vivre oznacza „żyć zgodnie z obyczajem społecznym”. To właściwe zachowanie w określonych miejscach i sytuacjach. Dobre maniery świadczą o naszym wychowaniu i kulturze osobistej. Są one ważne nie tylko w kontaktach prywatnych, ale i w biznesie.
Savoir-vivre to zbiór dobrych manier i zasad obowiązujących w danej kulturze i szerokości geograficznej. Czasami to co w jednym kraju może okazać się wskazane i będzie budzić podziw, w innym może nie być akceptowane. Warto zatem znać odpowiednią etykietę w danym miejscu, jeśli zależy nam na tym, aby dobrze w nim wypaść. Do niedawna savoir-vivre kojarzył nam się z odpowiednimi manierami przy stole. W ciągu ostatnich lat pojęcie to jednak nabrało wielu innych znaczeń. W odniesieniu do różnych kontekstów wyróżniamy między innymi savoir-vivre prywatny, internetowy, polityczny czy biznesowy.
W obecnych czasach, gdy musimy ograniczać kontakty osobiste, często posługujemy się korespondencją przy załatwianiu wielu spraw. Piszemy maile urzędowe, do nauczycieli, do przyjaciół i dalszych znajomych. Różnią się one treścią i formą. Jak poprawnie formułować wysyłane wiadomości e-mail by były zgodne z zasadami savoir vivre?
Jednym z najczęściej popełnianych błędów jest rozpoczynanie wiadomości od "powitania" wirtualnego rozmówcy. Zdecydowanie sformułowania "witaj" używać nie powinniśmy - witać może bowiem gospodarz w swoim domu, starsza osoba młodszą, szef podwładnego - ten rodzaj powitania wiąże się z nadrzędnością tego, kto wita.
Zanim zaczniemy pisać e-mail, zastanówmy się, do kogo się zwracamy. Nagłówek jest obowiązkowy.
W mailach służbowych warto rozpoczynać korespondencję zwrotami:
• Szanowny Panie/Szanowna Pani,
• Szanowny Panie Dyrektorze,
• Pani Redaktor,
• Panie Prezesie,
Jeśli nie wiemy, do kogo piszemy w oficjalnym e-mailu, najlepiej użyć liczby mnogiej:
• Szanowni Państwo!
Jeśli już znamy dobrze osobę, z którą korespondujemy służbowo i mamy z nią zażyłe stosunki, wystarczy napisać:
• Pani Anno,
• Panie Marcinie,
Wiadomości mailowej nie kończymy zwrotem "pozdrawiam" (chyba, że piszemy do bliskiego znajomego), ale raczej "z poważaniem", "z wyrazami szacunku".
Jeśli to osoba, z którą jesteśmy w zażyłych kontaktach, możemy zacząć w następujące sposoby:
• Hej!
• Cześć!
• Cześć, Michale! (tutaj imię od zwrotu powitalnego oddzielamy przecinkiem)
• Kochany Arku!
• Droga Weroniko!
• Kasiu!
• Moja Kochana Siostro! (w nagłówkach wszystkie wyrazy oprócz spójników i przyimków zapisujemy wielkimi literami)
Podobnie jak w tradycyjnych listach, najlepiej jest użyć wołacza. W potocznych formach jak np. Cześć, Marcinie! wołacz możemy zastąpić mianownikiem.
Jak się pożegnać w e-mailu nieformalnym?
• Pozdrawiam
• Pozdrawiam serdecznie
• Całuję
• Trzymaj się!
I poniżej należy się podpisać. Wystarczy imię albo ksywka. Zwróćcie uwagę, że po formułce z pozdrowieniami nie musimy stawiać żadnego znaku interpunkcyjnego (ze względów emocjonalnych dopuszczalny jest wykrzyknik). Po podpisie także.
Na koniec kilka pomocnych zasad:
• Tekst należy dzielić na części i wydzielać je graficznie. Nagłówki, treść (podzielona na akapity, jeśli jest dłuższa), zwrot pożegnalny i podpis.
• Zaimki osobowe typu: Cię, Ciebie, Twoje, Wam i zwroty: Pani, Panu najlepiej zapisywać wielkimi literami. Taka zasada przyjęta jest w tradycyjnych listach.
• Oczywiście używamy polskich znaków i dbamy o poprawną pisownię.
• Jeśli mamy taką potrzebę, w nieoficjalnym e-mailu możemy na koniec dopisać postscriptum, czyli PS. Uwaga! Skrót ten zapisujemy jako PS bez kropek.
• Pamiętajcie o temacie wiadomości. Ułatwi to odbiorcy odnalezienie e-maila w przyszłości.
• Adres e-mail jest Waszą wizytówką. Wysyłając wiadomość oficjalną z adresu słodkaró
